Υδάτινα Σώματα

Φτάνοντας στην Ελλάδα με το αεροπλάνο συχνά βλέπουμε μεγάλες, ορεινές, εξαιρετικά αραιοκατοικημένες εκτάσεις. Πιο πυκνά απ' ό,τι θα περίμενε κανείς μεγάλες ανακλαστικές υδάτινες επιφάνειες ελίσσονται στο τραχύ ανάγλυφο. Κάποιες είναι φυσικές λίμνες, οι περισσότερες πάντως είναι τεχνητοί υδάτινοι ταμιευτήρες. Ταξιδεύοντας με αυτοκίνητο, μας ξαφνιάζουν σε μια στροφή του επαρχιακού δρόμου με την ηρεμία της ακυμάτιστης επιφάνειάς τους ή με τον απόκοσμο ήχο της υπερχείλισης ενός φράγματος.

Κάθε τεχνητός ταμιευτήρας καταποντίζει μια μεγάλη υπαίθρια έκταση, μαζί με τα βοσκοτόπια, τις καλλιέργειες, δρόμους και γεφύρια, κάποτε σπίτια, εκκλησίες ακόμα και ολόκληρους οικισμούς. Συγχρόνως εγκαινιάζει ένα νέο οικοσύστημα στο οποίο η φύση και η ανθρώπινη δραστηριότητα και κατοίκηση αναδικτυώνονται με νέους, συχνά απρόσμενους τρόπους.  Η ελληνική επικράτεια είναι γεωφυσικά διαμορφωμένη, τουλάχιστον μετά το 10^ομχ αιώνα, σε μεγάλο βαθμό από μια σειρά ανθρωπογενών παρεμβάσεων, καταστροφικών είτε δημιουργικών, όπως για παράδειγμα η υπερβόσκηση και  ερημοποίηση μεγάλων εκτάσεων ή η απίστευτα εκτεταμένη κατασκευή αναλημματικών ξερολιθιών για τη συγκράτηση του λιγοστού καλλιεργήσιμου χώματος και του βρόχινου νερού. Μετά την ίδρυση του κράτους και με μεγάλη ένταση μετά το 1950 μεγάλα και μεσαία έργα ταμίευσης των υδάτων αλλά και αποξηράνσεων, άρδευσης, υδροδότησης και υδροηλεκτρικά συγκροτούν ένα σύστημα υποστήριξης της αγροτικής παραγωγής και κάθε είδους ανθρώπινης δραστηριότητας. Πρόκειται για έναν εκ βάθρων μετασχηματισμό του εδάφους όπου κατ' ουσίαν επινοείται, κατασκευάζεται και καθίσταται επιχειρησιακός ένα νέος υδροδοτικός - γεωλογικός χάρτης της χώρας. Πρόκειται για μια διαδικασία εθνικής εμβέλειας με ανυπολόγιστο διαχρονικά χωρικό, περιβαλλοντικό και ανθρωπολογικό αποτύπωμα, μια εμβληματική επιβεβαίωση της Ανθρωπόκαινου εποχής. Τα "Υδάτινα Σώματα" προβάλλουν αυτή την εξελισσόμενη γεωλογική κατασκευή, διαχρονικό απόσταγμα του συλλογικού μόχθου και της αγωνίας για προκοπή. Ερευνούν και παρουσιάζουν την προβληματική των σωμάτων αυτών και των τεχνικών έργων τους ως ένα εργαστήριο για το μέλλον.

Παρουσιάζουν το έδαφος ως κατασκευή του ιστορικού παρόντος. Ως χώρα, τόσο με την έννοια της επικράτειας, όσο και με την ετυμολογική καταγωγή της λέξης, δηλαδή ενός τόπου που χωρά τους βίους, τις δράσεις, τις μνήμες και τις προσδοκίες των κατοίκων του.