ΣΥΝ-ΟΙΚΙΑ (ARCH_U_271 (ΑΣ1405))

Έλλη Βασιλικιώτη, Πολυκατοικία Ασύρματος, Αθήνα

Το εργαστήριο επανεξετάζει το πρόβλημα της πολυκατοικίας, του κτιρίου πολλαπλών κατοικιών, της ανθρώπινης συν-οίκησης. Επανέρχεται στο γνωστό αυτό θέμα με μια αναθεωρητική προοπτική σε σχέση με τη σύγχρονη συνθήκη της ελληνικής πόλης. Επιδιώκει την αποδέσμευση από την κυριαρχία της πυκνότητας και αναζητά την αστική ζωτικότητα και αποδοτικότητα σε νέα πρότυπα πορώδους και προγραμματικών συνθέσεων.

Τεκτονικές αλλαγές στην εργασία, στο εμπόριο και στις μορφές του ελεύθερου χρόνου έχουν ξεκινήσει να γίνονται φανερές τις τελευταίες δεκαετίες, αλλαγές που σε γενικές γραμμές συμβαδίζουν με την εκρηκτική εξέλιξη των επικοινωνιών και του διαδικτύου. Η πανδημία του κορωνοϊού, χωρίς να είναι η αιτία, επιτάχυνε και εντέτεινε πολλές από αυτές τις μεταμορφώσεις. Η εργασία από το σπίτι, η αστική διάχυση των υπηρεσιών και ορισμένων μορφών παραγωγής και ο μετασχηματισμός του εμπορίου είναι κάποιες από τις προφανείς εκφάνσεις αυτών των εξελίξεων. Άλλες, λιγότερο αναμενόμενες, πλην όμως εξίσου αισθητές και ριζικές αλλαγές, αναδύονται σ' όλο το φάσμα της κοινωνικότητας, στις μετακινήσεις, στον τουρισμό, στην ψυχαγωγία, στις συλλογικές δράσεις.

Η αρχιτεκτονική της κατοικίας και των εκδοχών πολλαπλότητάς της (πολυκατοικία, συγκρότημα κατοικιών, κοινωνική κατοικία…) βρίσκεται στο κατώφλι τέτοιων διαρθρωτικών αλλαγών που πιθανότατα δείχνουν προς μια συνολική αλλαγή παραδείγματος.

Η ανελέητα διευρυνόμενη, διαρκώς τεχνικά και φιλοσοφικά αναθεωρούμενη, εποίκηση της υπαίθρου μας έχει κληροδοτήσει ένα μη οικολογικά διατηρήσιμο αστικό και περιαστικό μέγεθος. Στον αντίποδα αυτής της τάσης, αναζητούνται νέα παραδείγματα διαχείρισης της αναγκαίας αστικής πυκνότητας με όρους περιβαλλοντικής διατηρησιμότητας, αρχιτεκτονικής χάρης και ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Επιδιώκονται νέες παραδειγματικές μορφές συλλογικής κατοίκησης σε ένα κτιριακό οργανισμό σημαντικά πορώδη και ενισχυμένο ως προς την προγραμματική του ποικιλία.